غزل 160 - خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

خوش است خلوت اگر یار یارِ من باشد، نه من بسوزم و او شمعِ انجمن باشد، من آن نگینِ سلیمان به هیچ نستانم، که گاه گاه بر او دستِ اهرمن باشد، روا مدار خدایا که در.