غزل 159 - نقد صوفی نه همه صافی بی غش باشد

نقدِ صوفی نه همه صافیِ بی غش باشد، ای بسا خرقه که مستوجبِ آتش باشد، صوفیِ ما که ز وردِ سحری مست شدی، شامگاهش نگران باش که سرخوش باشد، خوش بُوَد گر مِحکِ تجرب.